Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2011

Meetings

Expected Learning Outcomes
The purpose of this session is to present a set of skills that will make you more effective in one
of the most common of all business activities – the meeting.
By the end of this lesson, you should be able to:
• define the basic purposes for a meeting.
• identify the elements of a meeting: purpose, agenda, ground rules, decision making,
and roles.
• define the common methods of decision making: majority, unanimity, consensus, and
deferral.
• distinguish between different meeting roles: facilitator, scribe, timekeeper, proctor, and
devil’s advocate.
• apply the LAWS model for participative listening.
• analyze the meeting behavior styles.
Before You Begin
PREPARE
• The lecture by Dr. Kiely and the program stories explore the problems and pitfalls that
surround business meetings, and present practical strategies for you to use in leading
or attending meetings effectively.
• Before you watch the program, think about some of the meetings you’ve attended.
How efficiently did they accomplish their goals? Was the purpose clear? Was
anybody’s time wasted? How did the personalities of the participants affect the
proceedings?
• Do you enjoy or avoid meetings? Why?
Also, read your assignment in your textbook, Lehman & Dufrene,
Communication
Himstreet & Baty’s Business. See your syllabus for details.
WATCH
While viewing “Meetings”:
• Observe the different behavioral styles that come across in the meeting vignettes.
Think about which traits facilitate communication and which hinder it.
• Watch how people interact, and look for instances of what Dr. Kiely calls “participative
listening.”
• Pay particular attention to any signs of disagreement among participants; try to
identify the elements of
• Make a mental note of the ground rules Dr. Kiely introduces. Think about how and
why they increase a meeting’s effectiveness.
collaborative disagreement.
APPLY
After you watch the program, APPLY what you have learned:
• Think again about the meetings you’ve attended. With your new understanding of
meeting behavior, decide which were the most effective. Which were the least
effective?
• In the successful meetings, how many of Dr. Kiely’s rules and tools were
incorporated? Which rules and tools were most helpful? Analyze the roles of the
participants. Who were the tellers, the sellers, the dwellers, the compellers?
• In the least successful meetings, what could have improved the proceedings? Pick
four elements that Dr. Kiely introduced that would have made a difference. Again,
analyze the roles of the participants. Who were the tellers, the sellers, the dwellers,
the compellers?
Program Summary
One result of the growing trend toward a team-based business environment has been an
increase in the number of meetings that people attend. It’s been estimated that some workers
spend up to two-thirds of their time in meetings – and few have acquired the skills and
knowledge to participate effectively. “Good meeting -management skills” require as much training
and preparation as any other aspect of business.
Setting up a Meeting
Every meeting, like every speech, has to have a
know exactly what the purpose is when you schedule the meeting. Dr. Kiely recommends
sending out a preliminary
taking place.
The basic goal or purpose of a meeting falls into one of four categories: to
purpose, and it’s important to let everyoneagenda to let everyone know when, where, and why the meeting isinform people, to
analyze
solution or course of action.
a problem, to generate options about possible solutions or activities, or to decide on a
Meeting-Management Skills
Whether leading or attending a meeting, every businessperson needs to be trained in what Dr.
Kiely calls meeting management behavior and techniques of
Knowing how to disagree is the only way to ensure that ideas are freely generated, but it’s a
difficult skill to master. “People don’t disagree with one another,” she says, “because we basically
believe that if I disagree with you, it means I can’t like you. But in meetings, for us to come up
with the best possible answers, we need to learn how to disagree.”
Her techniques for disagreeing
“Listening is the most important meeting management skill. It’s how we glean information from
other people.” Dr. Kiely emphasizes that listening requires not just our ears, but also our eyes,
our intuition, and our feelings. Listening
questions, but requests for more information, further explanation, or clarification. “When you’re
listening actively,” she says, “you’re not just parroting back what people are saying. You’re
questioning and participating in their content.”
collaborative disagreement.collaboratively require first of all that we learn how to listen:actively means asking questions, not confrontational
Participative Listening: LAWS
The key to listening participatively is to take other people’s ideas and add on to them. Dr. Kiely
clarifies this approach with the LAWS Model:
According to this model, when someone presents an idea, the first step in responding is to
describe what you
LikeAdd onWorriesSo, what next?Like about it. Then, after acknowledging the idea, the second step is to Add
on what you think could take it to the next level. Next, you introduce your concerns, reservations
or
you connect to the idea before you disagree with it; you build a bridge to the other person before
saying what you don’t like. “It’s a nice model for acknowledging that we heard what they said in
the first place, and are actually trying their idea on for size before we decide not to buy it.”
Worries. And finally, you decide So, where do we go from here? In this way, says Dr. Kiely,
The Meeting Process
After deciding on the purpose of the meeting, the next important step is negotiating the process.
This is a matter of setting the ground rules and deciding how decisions will be made. Without
agreeing on this crucial issue, there’s no way to arrive at a resolution. As Dr. Kiely points out,
this is particularly important with an ongoing team, as a means of fostering dialogue and
preserving relationships.
Decision Making
There are several different ways to arrive at a decision. Whichever method is chosen, it must be
determined before deliberations begin. The most common decision-making models used in
business are as follows:
nice default position.” A majority vote can lead to a decision when nothing else
can, but it also carries the potential for a dissatisfied minority.
Although it is ideal to have everyone agree, Dr. Kiely says, “I think it’s nearly
impossible to reach a unanimous decision in business. And I suspect if you
come up with a unanimous decision, you ought to be very worried about
whether or not you’re taking people to the wrong place, perhaps Abilene.”
not all members agree on a particular course of action.
expert in the field or an authority in the company, such as a supervisor, business
manager, or department chief. This is most useful when a decision must be
made, there is no general agreement, and the expert or authority has the
responsibility to augment the decision.
Majority vote: the standard democratic process, which Dr. Kiely refers to as “aUnanimity: a unified decision for or against something, without dissent.Consensus: an agreement by everyone in a group to move forward, whether orDeferral: a model in which a decision is deferred (or referred) to either an
Ground Rules
The most effective way to avoid the barriers and pitfalls that can plague a meeting is to
anticipate problems in advance, and lay down a set of procedures to keep the meeting flowing
smoothly. “Once we figure out what the barriers are,” Dr. Kiely points out, “they
ground rules.”
One common problem, for example, is too much discussion – what Dr. Kiely calls “talking
something to death.” She recommends setting a ground rule that determines when the group
will stop talking and move on to the next item on the agenda.
Some other suggested ground rules:
• No interruptions; let everyone state his or her opinion during the discussion period.
• All the participants must show up on time, or the meeting will start without them.
• Avoid loaded language, accusations, and personal attacks.
For every ground rule, there must be a consequence to back it up. Many businesses, for
example, have a system in which fines are contributed into a “kitty,” with the money being used
to buy coffee and donuts for the next meeting. In her lecture, Dr. Kiely presents a number of
innovative examples for establishing and enforcing ground rules. “This is where it starts to get
fun,” she says. “Here’s where we start to build the culture of a group that can be more effective
and collaborative.”
become our
Roles
There are certain tasks or roles that must be performed at every meeting:
The
is one role that should be rotated. “That way, everybody gets to learn how to run a meeting, how
to control the process, and it takes the onus off just one person always having to create the
leadership role.” Rotating the role also allows the person who usually takes the lead to sit back
and participate, and lets others develop their leadership skills.
The
These notes should document not only decisions that are made but also objections that are
raised and ideas that are tabled or rejected. The most important requirement for this task is a
person’s ability to pay close attention to what is being said, rather than becoming involved in the
discussion. It is best to rotate this role as well.
The
discussed, and lets people know when it’s time to make a decision or table an item and proceed
on to something else. Again, be sure to rotate this role.
The
enforced: “The one who walks around with the kitty and says, ‘You broke a rule, put a dollar in,’”
explains Dr. Kiely. “It’s also a role you need to rotate, because if you put the same person in that
role over and over, they can start becoming an enemy.”
The
issue. “This is the person whose sole purpose is to sit in that meeting and find everything wrong
with everything that they can,” says Dr. Kiely. “Their job is to look at what can’t be done, why we
can’t do it, and what’s wrong with the idea.” This is a critical and underappreciated role in
business meetings, and it’s essential to rotate it so no one gets stuck in a negative position all
facilitator leads the meeting, and makes sure people follow the agenda. Dr. Kiely feels thisscribe takes notes, or minutes, of the meeting in order to create a permanent record.timekeeper keeps the meeting on schedule, makes sure that all items on the agenda areproctor is, in effect, the meeting’s cop, the person who makes sure ground rules aredevil’s advocate is there to make sure participants look at all possible angles of every
the time. Even a person whose personality seems suited to the role should be “let off the hook
to be more of a team player once in a while.” Rotating the role also gives people who tend to go
along with everything a chance to look at an issue more critically and be more assertive.
Behavioral Styles
People often assume certain predictable characteristics and behaviors when they get together in
a meeting. This holds true whether the people know each other well or are convening for the
first time. These behavioral styles affect the group’s dynamics and play a key role in how a
group accomplishes its goals.
Dr. Kiely calls the four behavioral types
contrasting styles fills a valuable function in the course of a meeting.
tellers, sellers, dwellers, and compellers. Each of the
Tellers
the answers; they tell you what they are. They expect you to accept them and move on.” Tellers
are driven by time constraints, goals, objectives, and results; they are not much concerned with
process.
are results-oriented people with strong egos and a penchant for leadership. “They have
Sellers
buying into the process.
use persuasion to influence others. They are driven not so much by results as by people
Dwellers
whether or not we’re getting along. They don’t like confrontation very much, and if it gets a little
heated, these folks step in and try to smooth things out.” They are team-oriented people who
avoid taking risks. “Whereas the tellers are the ones who tell everybody what to do, and the
sellers convince everybody it’s a good idea,” explains Dr. Kiely, “it’s usually the dwellers who do
what the team comes up with.”
are concerned primarily with accomplishing tasks harmoniously. “They care about
Compellers
to the tiny details and to achieving perfection. They’re always asking, ‘Is it right?’ Do we know
everything we need to know?’” These people are quiet and like to work alone rather than in a
group.
are detail-oriented. “They’re the folks who sit around and pay very close attention
Conclusion
In the conclusion to her lecture, Dr. Kiely reviews the two essential elements in every successful
meeting: to define the goal and have the authority and the ability to implement decisions. “That
way people will always participate with good hearts and good intentions, and we set them in an
environment where their ideas, and they, thrive.”
Case Studies Summary
The Getty Center: Building Consensus
One of the nation’s most exciting new art projects is the billion-dollar museum complex recently
built by the J. Paul Getty Trust in the Santa Monica Mountains near Los Angeles, California. Part
of the project, the Getty Research Institute, was designed exclusively for scholars and art
historians, to house more than 700,000 books, 14,000 prints, and two million photographs.
During more than four years of design and construction, a team of architects, engineers,
contractors, designers, construction workers, and support staff met every week to keep the
project on schedule. Some of their meetings were meant to distribute and exchange information,
some to analyze problems, some to brainstorm ideas and solutions, and some to decide on a
course of action.
Led by Project Manager Elaine Nesbit, an architect, the team developed strong relationships as
they wrestled with the day-to-day issues of a massive construction project. Their meetings were
instructive, sometimes playful, sometimes heated, often revealing. Watching excerpts provides a
firsthand look at the personalities and roles that emerge when a dedicated team gets together
for a meeting.
Frasier Takes a Meeting
In the hectic world of television production, there’s no room for confusion. The industry’s blend
of art, commerce, and technology brings together people with different temperaments,
backgrounds, skills, and work styles. The pace is unrelenting, the stakes are high;
communication must be crystal clear.
One way to bring all the disparate elements together on an episodic comedy like
weekly production meeting. It’s First Assistant Director Katy Garretson’s job to keep the cast and
crew on track as they read through the script. Everything from the actors’ lines to travel
arrangements to equipment problems are on the agenda, and with so many creative
personalities vying to be heard, running an effective meeting is no easy task. This is a rare look
at how an ongoing team achieves its goals in an organized and efficient meeting.
Frasier, is the
Internet Outfitters: Meeting Creatively
Internet Outfitters is a three-year-old computer -design firm that creates Web sites for such
corporate clients as Absolut Vodka. Dr. Kiely selected it to appear in this session because of its
innovative approach to meetings and the imaginative techniques it uses to keep itscreative
juices flowing.
One tactic the people at Internet Outfitters use for generating ideas is anonymous suggestions;
this allows everyone to freely contribute ideas without worrying about what others might think.
“This allows people who might not have spoken out to get their ideas across in a way that may
be a little less intimidating than before,” says Michele Rennert, director of account services.
Another way they generate ideas is by bringing together people who don’t usually interact. “If
you’re gathering up the same old group of people and you’re rehashing the same old group of
ideas,” says Rennert, “you’re not going to find that idea or that insight that’s a little bit new and
different.”
The most important aspect of meetings at Internet Outfitters is a relaxed and open environment.
“We have great communication among all the people here,” she concludes, “because we try not
to make the meetings rigid or too buttoned down.”
BUILDING YOUR COMMUNICATION SKILLS:
Questions to Think About
1) What is the difference between simple disagreement and collaborative disagreement?
Why is collaborative disagreement more likely to lead to more effective outcomes?
2) Why does Dr. Kiely say, “I think it’s nearly impossible to reach a unanimous decision
in business. And I suspect if you come up with a unanimous decision, you ought to be
very worried about whether or not you’re taking people to the wrong place”? What
type of agreement do you think is most likely to produce lasting results? Which types
of agreement have you used in the past? Which have been successful in making a
decision that was actually implemented?
3) In a meeting, which role do you find most comfortable? Would you rather be a
facilitator or a participant? A devil’s advocate or a scribe? What skills do you need to
be a good devil’s advocate? An effective proctor?
4) Which meeting behavioral style most clearly describes you? What qualities do you
possess that would make you fit in each of the four categories? Which style do you
think is the most effective? The most admirable?
EXERCISE 1:
“A Behavioral Styles Profile”
Compare and contrast the four behavioral meeting styles as described by Dr. Kiely (
teller,
seller
, dweller, compeller) with the four types of team-player styles (contributor,
collaborator
and Teamwork
agree with the assessment? Which of Dr. Kiely’s four behavioral styles are you? What qualities
do you share with the other styles?
, communicator, challenger) characterized in the recommended text Team Player, by Glenn M. Parker. Then take the self-assessment survey on page 160. Do you
EXERCISE 2:
“Come to the Meeting”
Attend a public meeting. (To find a meeting, check your local/city government, public utilities,
student organizations, or a community cable television channel). Analyze what occurs according
to the following paradigm:
• Was the purpose of the meeting clear? Was it achieved?
• Was the agenda followed in a timely manner?
• How effective was the facilitator? What should he or she have done differently?
• What were the ground rules? How were they enforced?
• What type of decision-making method was used? How effective was it?
- 134 -
• Did people take on the roles of scribe, timekeeper, proctor, devil’s advocate? How did
they contribute to the success or failure of the meeting?
• Were all four behavioral styles evident? How did they play against each other?
• What examples of listening actively and collaborative disagreement did you notice?
• Overall, was the meeting effective? How could it have been improved?
EXERCISE 3:
“LAWS”
Watch or read a persuasive speech or an editorial, and formulate your response according to
the LAWS method of collaborative disagreement. Write it down, and present it orally.
ASSIGNMENT
You will organize and lead a meeting:
• Select a purpose you want to accomplish. Choose something controversial or
important.
• Write an agenda.
• Invite the participants (a minimum of six other people).
In the meeting:
• Set down your ground rules, and determine consequences to enforce them.
• Determine your method of making decisions.
Convene the meeting. You are the facilitator; assign duties and roles to other participants.
Practice listening actively. Use the LAWS method of collaborative disagreement at least once.
Afterward, report on what occurred, with particular attention to:
• the roles people played.
• the four behavioral styles and how they interacted.
• how decisions were made.
• instances of collaborative disagreement and participative listening.
• the effectiveness of ground rules and their consequences.
Finally, explain why you think the meeting was or was not successful, and what elements need
changing.
ALTERNATE ASSIGNMENT
Organize and lead a hypothetical meeting of the Dream Team you created for Lesson Eight,
following the preceding paradigm.

  KEY POINTS
• Every meeting – from a regular staff meeting to a one-time-only executive session –
should have a single overriding purpose. The basic goals or purposes of a meeting
are:
• to inform.
• to analyze a problem.
• to generate options for solving a problem.
• to decide on a solution or course of action.
• The most important meeting management skills are participation, listening actively,
and collaborative disagreement.
• The key to listening actively and collaborative disagreement is to listen to other people’s
ideas and acknowledge them. Dr. Kiely calls it the
• Before any discussion can begin, it’s important to determine how decisions will be
made. The most common decision-making models used in business are:
• majority.
• unanimity.
• consensus.
• deferral.
• It’s important to adopt a set of ground rules that will govern the meeting process, such as
no interruptions, and consequences for breaking the rules.
• The basic roles that must be filled in a meeting are:
• In every meeting, certain basic behavioral styles emerge. They provide the contrast
and byplay that make meetings productive. Dr. Kiely calls the four basic styles:
• Of all the skills that contribute to a successful meeting, the most important is the
ability to listen well.
LAWS Model:LikeAdd onWorriesSo, what next?Facilitator – to lead the meeting.Scribe – to take notes.Timekeeper – to move the agenda along.Proctor – to enforce ground rules.Devil’s advocate – to voice problems.Tellers – results-oriented people who voice solutionsSellers – enthusiasm-seeking people who use persuasion techniquesDwellers – task and team-oriented people who foster harmony within a groupCompellers – detail-oriented people who focus on perfectionMEMORABLE QUOTES
“Listening is the most important meeting -management skill.”
Laree Kiely, Ph.D.
“People often don’t pay attention at meetings because they can go on for so long. And it’s
hard to get people’s attention.”
Elaine Nesbit
Project Manager
J. Paul Getty Trust
“We would have chaos without sitting down together to discuss our ideas.”
Bob Hennessey
Senior Vice President and COO
Internet Outfitters
“If you’re gathering up the same old group of people and you’re rehashing the same old
group of ideas, you’re not going to find that idea or that insight that’s a little bit new and
different.”
Michele Rennert
Director of Account Services
Internet Outfitters
“When we give people clear parameters, they operate more effectively with one another.”
Laree Kiely, Ph.D.
RECOMMENDED RESOURCES
Running a Meeting that Works, 2nd Ed.
by Robert F. Miller and Marilyn Pincus
New York: Barron’s Educational Series, 1997.

ΔΙΟΙΚΗΣΗ - ΗΓΕΣΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ PETER DRUCKER

Μάνατζμεντ - Ηγεσία

Από την Patricia A. Galagan*
Galagan: Έχετε περιγράψει τη δυσκολία που παρουσιάζει η αύξηση της παραγωγικότητας των εργαζομένων γνώσεων και το πόσο αδύνατη είναι η επίβλεψή τους με την έννοια του να τους πει κάποιος πώς να κάνουν τη δουλειά τους. Έχοντας αυτό ως δεδομένο, τι θα πρέπει να διδάσκει ένα πρόγραμμα σπουδών για το μάνατζμεντ στις μέρες μας; Τι διδάσκετε στους φοιτητές σας για το μάνατζμεντ που δεν το διδάσκατε πριν από μία δεκαετία;

Drucker: Δεν διδάσκω πλέον αντικείμενα στα οποία είχα επικεντρώσει ελάχιστα πριν από 10 χρόνια: διδάσκω αντικείμενα που απλώς έθιξα 10 χρόνια πριν. Δεν διδάσκω πλέον τη διαχείριση των ανθρώπων στη δουλειά, που ήταν ένα από τα πιο σημαντικά μαθήματά μου, επειδή δεν πιστεύω πλέον ότι το να μάθει κάποιος πώς να διοικεί άλλους ανθρώπους, ιδίως υφιστάμενους, είναι το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να μάθουν τα ανώτερα στελέχη. Πάνω απ’ όλα, διδάσκω το πώς να διαχειρίζεται κάποιος τον εαυτό του.
                Η σειρά μαθημάτων που μόλις τελείωσα αναφέρεται στον εργαζόμενο γνώσεων. Πραγματεύεται αυτά που πρέπει να ξέρει κάποιος για τον εαυτό του, δηλαδή πώς πρέπει να μάθεις, πώς να τοποθετηθείς, πώς να αναλάβεις τη δική σου δουλειά και τη δική σου σταδιοδρομία, πώς να γίνεις παραγωγικός, και ούτω καθ’ εξής.
                Μία άλλη σημαντική σειρά μαθημάτων που διδάσκω τώρα, αλλά δεν δίδασκα καθόλου πριν από 10 χρόνια, αναφέρεται στην παραγωγικότητα του εργαζόμενου γνώσεων.
                Και ένας άλλος τομέας στον οποίο επικεντρώνω τώρα είναι το πώς να διοικεί κάποιος σχέσεις στις οποίες δεν έχει το γενικό πρόσταγμα, όπως συμμαχίες, συνεταιρισμούς, συμβόλαια, άντληση εξωτερικών πόρων. Αυτού του είδους οι σχέσεις είναι ο δρόμος στον οποίο βαδίζει η παγκόσμια οικονομία.
                Και τέλος, διδάσκω μία σειρά μαθημάτων σχετικά με τις πληροφορίες που χρειάζονται τα στελέχη. Αυτά τα μαθήματα δεν επικεντρώνουν στους υπολογιστές και την επεξεργασία δεδομένων, που μέχρι τώρα πιστεύω ότι είχαν ως αποτέλεσμα τα στελέχη να διαθέτουν λιγότερες και όχι περισσότερες πληροφορίες σε σχέση με το παρελθόν. Αντιθέτως, επικεντρώνει στις πληροφορίες που χρειάζονται και στο πώς να τις αποκτήσουν. Επικεντρώνει ιδιαίτερα στο πώς να οργανωθεί η παροχή ενός είδους πληροφοριών που απουσιάζουν ολοκληρωτικά σήμερα για τα στελέχη, δηλαδή πληροφορίες για τον κόσμο έξω από την εταιρεία. Με αυτό εννοώ πληροφορίες όπως η οικονομική αλυσίδα της οποίας μικρό μέρος αποτελεί η επιχείρησή σας, η αγορά, το περιβάλλον, η κοινωνία, η παγκόσμια οικονομία. Όλοι αυτοί είναι τομείς για τους οποίους η σύγχρονη τεχνολογία μας δεν παρέχει απολύτως κανένα στοιχείο, και εντούτοις στους οποίους τα έξοδα και τα αποτελέσματα είναι για τις επιχειρήσεις.
Galagan: Έχετε γράψει για το μάνατζμεντ και την ηγεσία, αλλά πολύ περισσότερα για το πρώτο. Πώς ορίζετε τη διαφορά μεταξύ τους, και ποιο από τα δυο πιστεύετε ότι είναι το πιο σημαντικό για την επιτυχία στην οικονομία των γνώσεων;
Drucker: Πρόκειται για μία ευρύτατη παρανόηση. Έχω γράψει πάρα πολλά για την ηγεσία, ξεκινώντας από το πρώτο μου βιβλίο για το μάνατζμεντ, «Concept of the Corporation», που εκδόθηκε το 1946. Στο «The Practice of Management» (Η εφαρμογή του μάνατζμεντ), που γράφτηκε το 1954, υπάρχει ένα ολόκληρο κεφάλαιο που ονομάζεται «Το πνεύμα μίας οργάνωσης», που πραγματεύεται πρωταρχικά το ζήτημα της ηγεσίας. Και έγραψα το πρώτο - πρώτο βιβλίο για την ηγεσία στις οργανώσεις, το «The Effective Executive» (Το αποτελεσματικό στέλεχος), που εκδόθηκε το 1966 και εξακολουθεί να είναι best-seller. Και έκτοτε, έχω εκδώσει αρκετά πράγματα για την ηγεσία.
                Ξέρω κάτι που όσοι γράφουν σήμερα για την ηγεσία κυρίως δεν ξέρουν ή δεν θέλουν να μάθουν. Προέρχομαι από τις πολιτικές επιστήμες και, συνεπώς, ξέρω αυτό που γνωρίζει κάθε πολιτικός επιστήμονας από την εποχή του Αριστοτέλη, περίπου 2.400 χρόνια πριν: η ηγεσία πρέπει να θεμελιώνεται σε ένα Σύνταγμα, διαφορετικά γρήγορα μετατρέπεται σε ανευθυνότητα. Οι άνθρωποι που το γνώριζαν αυτό καλύτερα ήταν οι πατέρες που θεμελίωσαν την αμερικανική δημοκρατία και ιδίως οι συγγραφείς του βιβλίου «The Federalist Papers» (Οι ομοσπονδιακές αξίες) που εξακολουθεί να είναι  ασυγκρίτως το καλύτερο βιβλίο για την ηγεσία.
                Η ηγεσία που θεμελιώνεται στο χάρισμα, κάτι που τόσο πολλοί σημερινοί συγγραφείς θέλουν να υποστηρίξουν, αναπόφευκτα μετατρέπεται σε κακή ηγεσία. Με εκπλήσσει το ότι σημερινοί προεξέχοντες συγγραφείς για την ηγεσία δεν φαίνονται να συνειδητοποιούν ότι οι τρεις πιο χαρισματικοί ηγέτες σε όλη την καταγεγραμμένη ιστορία ήταν ο Χίτλερ, ο Στάλιν και ο Μάο. Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν άλλοι τρεις άνδρες που να έκαναν μεγαλύτερο κακό και να προξένησαν μεγαλύτερη ζημιά.
                Η ηγεσία πρέπει να θεμελιώνεται στην ευθύνη. Πρέπει να θεμελιώνεται σε ένα Σύνταγμα. Πρέπει να θεμελιώνεται στην απόδοση ευθυνών. Διαφορετικά, θα οδηγήσει στην τυραννία. Όταν κοιτάζω πίσω τα τελευταία 30-50 χρόνια –έχω ζήσει τόσο πολύ—χωρίς εξαίρεση, οι χαρισματικοί ηγέτες –είτε στον κόσμο των επιχειρήσεων, είτε σε κυβερνήσεις ή τη θρησκεία—έχουν καταλήξει σε αποτυχία και καταισχύνη. Και άφησαν πίσω τους μια κληρονομιά κακής διαχείρισης και το χάος.
                Η δοκιμασία οποιουδήποτε ηγέτη δεν έγκειται στα επιτεύγματά του. Έγκειται στο τι συμβαίνει όταν φεύγουν από το προσκήνιο. Είναι η διαδοχή που αποτελεί τη δοκιμασία. Εάν η επιχείρηση καταρρεύσει τη στιγμή που αυτοί οι θαυμάσιοι, χαρισματικοί ηγέτες φύγουν, τότε δεν πρόκειται για ηγεσία. Πολύ ωμά, πρόκειται γι’ απάτη.
                Θα έλεγα πως έχω γράψει τόσα πολλά για την ηγεσία όσα και οι περισσότεροι διακεκριμένοι σύγχρονοι εμπειρογνώμονες του αντικειμένου, αλλά πάντα τόνιζα ότι η ηγεσία ισοδυναμεί με ευθύνη. Η ηγεσία είναι απόδοση ευθυνών. Η ηγεσία ισοδυναμεί με το να πράττεις, για να χρησιμοποιήσω τον τίτλο ενός από τα πιο δημοφιλή άρθρα μου που παρατίθεται ξανά και ξανά.
                Και όσον αφορά το διαχωρισμό του μάνατζμεντ από την ηγεσία, αυτά είναι ανοησίες, όσο ανόητο είναι να διαχωρίζει κάποιος το μάνατζμεντ από την ίδρυση επιχειρήσεων. Αυτά αποτελούν κομμάτι και πακέτο της ίδιας δουλειάς. Σίγουρα, πρόκειται για διαφορετικά πράγματα, αλλά μόνο όσο διαφέρει το δεξί χέρι από το αριστερό ή η μύτη από το στόμα. Ανήκουν στο ίδιο σώμα.
Galagan: Μέσα στις δεκαετίες που έχετε παρατηρήσει οργανώσεις και εργασίες, έχετε δει πολλά πράγματα που άλλοι παρέλειψαν αλλά που συνέβησαν και έχουν τεράστιο αντίκτυπο, όπως είναι η αύξηση της εργασίας γνώσεων και ο κοινωνικός ρόλος των οργανώσεων. Τι βλέπετε τώρα που πιστεύετε ότι δεν διακρίνουν οι περισσότεροι άνθρωποι;
Drucker: Το μόνο πράγμα που βλέπω να μη διακρίνουν οι περισσότεροι άνθρωποι, και όχι μόνο στον κόσμο των επιχειρήσεων, είναι οι τρομακτικές επιπλοκές των δημογραφικών αλλαγών.
                Όταν γεννήθηκα, σχεδόν 90 χρόνια πριν, σχεδόν οι πάντες—το 95 τοις εκατό όλων των ανθρώπων, ακόμα και στις πιο ανεπτυγμένες χώρες—κέρδιζαν τα προς το ζην με τα χέρια τους και ευρύτερα κάνοντας ανειδίκευτες, επαναληπτικές εργασίες χωρίς κατάρτιση. Ήταν αγρότες, οικιακοί υπηρέτες, βοηθοί σε μικρά καταστήματα. Μία μειοψηφία εργαζόταν σε εργοστάσια. Σήμερα, στις ανεπτυγμένες χώρες, το μερίδιο του εργατικού δυναμικού που κερδίζει τα προς το ζην δουλεύοντας με τα χέρια του έχει περιοριστεί στο ένα πέμπτο. Καμία παρόμοια δημογραφική αλλαγή δεν έχει συμβεί στο παρελθόν, για να μη μιλήσουμε για ένα σύντομο αιώνα μόνο.
                Όταν γεννήθηκα, λιγότερο από το ένα τρίτο της ανθρώπινης φυλής ζούσε σε πόλεις. Ακόμα και στις πιο ανεπτυγμένες χώρες, οι κάτοικοι πόλεων εξακολουθούσαν να είναι μειοψηφία. Σήμερα, υπάρχουν ελάχιστες χώρες όπου η μεγάλη πλειοψηφία δεν ζει σε πόλεις. Πάλι, πρόκειται για μια αλλαγή άνευ προηγουμένου.
                Και τέλος, η μεγαλύτερη αλλαγή απ’ όλες τους είναι η αλλαγή στη διάρθρωση της ηλικίας. Δεν μιλάω για την αύξηση των ηλικιωμένων, που γνωρίζουν πια οι πάντες, μολονότι όταν άρχισα να μιλάω πρώτη φορά γι’ αυτό πριν από 40 χρόνια, κανείς δεν την ήξερε. Η πραγματικά σημαντική αλλαγή για τα επόμενα 30 χρόνια στις ανεπτυγμένες χώρες έγκειται στην ταχύτατη πτώση του αριθμού των νέων.
                Το ποσοστό γεννήσεων σε κάθε ανεπτυγμένη χώρα εκτός από τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι πολύ κάτω από το ποσοστό αναπαραγωγής του 2,2 ζωντανών γεννήσεων ανά γυναίκα σε ηλικία αναπαραγωγής. Στη νότια Ευρώπη, δηλαδή Πορτογαλία, Ισπανία, νότια Γαλλία, Ιταλία και Ελλάδα, το ποσοστό γεννήσεων βρίσκεται χαμηλά στη μια ζωντανή γέννα ανά γυναίκα. Στη Γερμανία και την Ιαπωνία είναι 1,4. Μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες το ποσοστό είναι επαρκές, και αυτό συμβαίνει μόνο λόγω του τρομακτικού κύματος μετανάστευσης από χώρες όπου τα ποσοστά γεννήσεων είναι ακόμη πολύ υψηλά. Το ποσοστό γεννήσεων των ΗΠΑ θα μειωθεί γύρω στο έτος 2010. Στην Ευρώπη, ο νεώτερος πληθυσμός ήδη συρρικνώνεται γοργά. Στην Ιαπωνία, αρχίζει να συρρικνώνεται. Αυτή η μείωση του αριθμού των νέων όχι μόνο επιδεινώνει το πρόβλημα της υποστήριξης των ηλικιωμένων αλλά δημιουργεί επίσης ένα εντελώς καινούριο κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό περιβάλλον.
                Και με την ευκαιρία αυτή, τούτο εξηγεί το γιατί η παραγωγικότητα των ανθρώπων με προηγμένη εκπαίδευση θα γίνει ολοένα και περισσότερο το μοναδικό σημαντικό κριτήριο στις διεθνείς οικονομίες.
Galagan: Έχετε μία συνολική θεώρηση του μάνατζμεντ, και εντούτοις υπάρχουν πολλοί πολιτιστικοί, πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες που λειτουργούν εναντίον ενός παγκόσμιου μοντέλου μάνατζμεντ. Πιστεύετε ότι αναδύεται ένα αποτελεσματικό παγκόσμιο μοντέλο μάνατζμεντ και, εάν ναι, ποια είναι τα πιο κοινά χαρακτηριστικά του;
Drucker: Ναι, πράγματι αναδύεται ένα παγκόσμιο μοντέλο μάνατζμεντ· και όχι, δεν αναδύεται κανένα παγκόσμιο μοντέλο μάνατζμεντ. Τα καθήκοντα, τα εργαλεία, και τα προβλήματα γίνονται τα ίδια παντού, έτσι πρέπει να οργανωθεί κάποιος για να εκτελεί τα ίδια καθήκοντα, αλλά με διαφορετικές συνθήκες.
                Το μάνατζμεντ της Ιαπωνίας κάνει ό,τι ακριβώς κάνει το μάνατζμεντ της Αμερικής ή της Γερμανίας, αλλά όλοι ξέρουμε ότι σε σημαντικές πτυχές το μάνατζμεντ της Ιαπωνίας κάνει τα πράγματα διαφορετικά. Το ίδιο ισχύει για το ραγδαία αναδυόμενο μάνατζμεντ της Κίνας. Συνηθίζαμε να αστειευόμαστε ότι οι Ιάπωνες κατάφεραν να μετατρέψουν τη σύγχρονη εταιρεία σε οικογένεια. Το μάνατζμεντ της Κίνας μετατρέπει με ζήλο την οικογένεια σε μία σύγχρονη εταιρεία. Και σημειώνουν αρκετή επιτυχία.
                Σιχαίνομαι να χρησιμοποιώ τη λέξη κουλτούρα. Νομίζω ότι είναι μία λέξη που πρέπει να αποφεύγει κάποιος. Έχει πάρα πολλά νοήματα και κανένα από αυτά δεν είναι σαφές. Εντούτοις, από χώρα σε χώρα, η κουλτούρα είναι τόσο διαφορετική, το νόημα είναι τόσο διαφορετικό.
                Τις προάλλες, άκουσα έναν πολύ διακεκριμένο φίλο μου, που ήταν πρεσβευτής στην Ιαπωνία, να μιλά για την απογοήτευσή του από τη συνεργασία του με την ιαπωνική γραφειοκρατία. Αυτό για το οποίο παραπονιόταν ήταν το ότι ποτέ δεν τους είχε αποσπάσει ένα σαφές «όχι». Θα έλεγαν «ίσως». Όμως όποιος ξέρει την Ιαπωνία, ξέρει ότι αυτό σημαίνει «όχι».
                Εάν ήταν πρεσβευτής στη Γαλλία, θα είχε παραπονεθεί εξίσου για τη γραφειοκρατία. Ούτε η γαλλική γραφειοκρατία λέει «όχι». Χάνει τον φάκελο ξανά και ξανά, και αυτό σημαίνει «όχι». Κι εμείς, στις Ηνωμένες Πολιτείες διορίζουμε μία επιτροπή. Και αυτό με τη σειρά του σημαίνει «όχι».
                Κάποιος πρέπει να μάθει πώς να λέει «όχι». Το μυστικό του καλού μάνατζμεντ έγκειται στο να μάθει κάποιος να λέει «όχι» πολύ πιο συχνά απ’ ότι «ναι». Όμως διαφορετικές κουλτούρες, διαφορετικές συνθήκες, και διαφορετικοί μάνατζερ λένε «όχι» διαφορετικά. Και, με αυτή την έννοια, το ίδιο ισχύει για σχέσεις, τίτλους και ούτω καθ’ εξής.
                Ναι, υπάρχει ένα παγκόσμιο μάνατζμεντ που αναδύεται απλώς επειδή τα καθήκοντα είναι τα ίδια. Το να διευθύνει κάποιος ένα εργοστάσιο αυτοκινήτων στη Μαλαισία δεν διαφέρει καθόλου από το να διευθύνει ένα στη Ναγκόγια της Ιαπωνίας, ή στο Ντητρόιτ. Η εκπαίδευση των ανθρώπων σε αυτές τις χώρες είναι σχεδόν πανομοιότυπη, εάν η εκπαίδευση προσφέρει κάποιο όφελος. Όμως οι σχέσεις είναι πολύ διαφορετικές μεταξύ εργαζόμενου και επόπτη, όπως επίσης μεταξύ εργοστασίου και εταιρείας, ακόμα και αν τα καθήκοντα του μάνατζμεντ είναι ακριβώς τα ίδια.
Galagan: Έχετε γράψει ότι «το καθήκον του μάνατζμεντ στην οργάνωση που βασίζεται στις γνώσεις δεν είναι το να κάνει τον καθένα αφεντικό. Είναι το να ωθήσει τον καθένα στο να συνεισφέρει». Μπορείτε να αναπτύξετε τους κίνδυνους της παροχής εξουσιών και να μας πείτε το πώς μπορούν να τους αποφύγουν οι μάνατζερ;
Drucker: Δεν έχω χρησιμοποιήσει ποτέ τη λέξη «παροχή εξουσιών» και ποτέ δεν θα τη χρησιμοποιήσω. Τη θεωρώ μία ποταπή λέξη. Πάντα μιλούσα για ευθύνη και μόνο για ευθύνη. Μόνο εάν υπάρχει ευθύνη, μπορεί να υπάρξει εξουσία, αυτό επίσης είναι το πρώτο μάθημα της πολιτικής επιστήμης. Εάν μία οργάνωση βασίζεται στη δύναμη, δεν έχει καμία διαφορά εάν η δύναμη βρίσκεται στην κορυφή ή στη βάση. Πρόκειται για έναν εξευτελισμό και μία προσβολή, και έτσι θα μιλώ μόνο για ευθύνη. Κάποιος πρέπει να ωθεί την ευθύνη όσο το δυνατό μακρύτερα. Αυτό οδηγεί στην εξουσία.
                Και έτσι απαιτώ –δεν λέω ότι συστήνω—απαιτώ από κάθε οργάνωση στην οποία έχω κάτι να πω, οι μάνατζερ να αρχίσουν υποβάλλοντας αυτά τα ερωτήματα: Αυτός ο θεσμός μπορεί να σας θεωρήσει υπόλογο για ποια συμβολή; Για ποια αποτελέσματα πρέπει να είστε υπεύθυνος; Και ύστερα να ρωτήσουν: «Τι είδους εξουσία χρειάζεστε λοιπόν;» Αυτός είναι ο δρόμος για την ανοικοδόμηση ενός αποδοτικού θεσμού.
                Τα μοντέλα είναι άφθονα. Είναι το μοντέλο που χρησιμοποίησε η Καθολική Εκκλησία για να αναδιαρθρωθεί τον 13ο αιώνα όταν παρέπαιε. Είναι το μοντέλο στο οποίο βασίζεται και λειτουργεί η Marine Corps των ΗΠΑ και το μοντέλο στο οποίο βασίστηκε το αμερικανικό σύνταγμα. Είναι το μοντέλο για κάθε εταιρεία που ξέρω να διοικείται καλά. Το μόνο που εύχομαι είναι να υπήρχαν περισσότερες.


* Η Patricia A. Galagan είναι αρχισυντάκτης στο περιοδικό Training & Development.

KOTTER Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ

ΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ  ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ



Ο ρυθμός με τον οποίο συμβαίνουν οι αλλαγές στο κόσμο των επιχειρήσεων δεν πρόκειται να επιβραδυνθεί  τουλάχιστον στο άμεσο μέλλον και ο ανταγωνισμός φαίνεται πως θα ενταθεί σαν αποτέλεσμα της παγκοσμιοποίησης και της εξέλιξης της τεχνολογίας της πληροφορίας . Η δομή , τα συστήματα , οι πρακτικές και η φιλοσοφία των αντιπροσωπευτικών οργανισμών του σήμερα , τις περισσότερες φορές εμποδίζουν την αναγκαία αλλαγή .Αν συνεχίσουν έτσι , πιθανότατα να καταντήσουν σαν τους δεινόσαυρους .

  1. Μια σημαντική αλλαγή επέρχεται μόνο αν η αίσθηση της αναγκαιότητας της βρίσκεται σε υψηλό βαθμό . Δηλαδή δεν προχωράει μια επιχείρηση προς το καινούργιο αν ο βαθμός αυταρέσκειας  της διοίκησης και των μάνατζερ είναι μεγάλος .Ένας υψηλός βαθμός αναγκαιότητας δεν σημαίνει και την διαρκή παρουσία πανικού , αγωνίας ή φόβου. Απλά σημαίνει ότι τα άτομα αναζητούν να εντοπίσουν τα προβλήματα και τις ευκαιρίες με  βάση τον κανόνα ότι πρέπει να ενεργήσουν « εδώ και τώρα » .Η διατήρηση υψηλού βαθμού αναγκαιότητας  θα απαιτήσει συστήματα πληροφόρησης ,σε σχέση με την απόδοση,  πολύ ανώτερα από αυτά που συναντάμε σήμερα . Η διανομή  στοιχείων ( π χ οικονομικών ) σε λίγα πρόσωπα , σε μηνιαία βάση πρέπει να περάσει στο παρελθόν .Διαρκώς περισσότερα άτομα και πιο συχνά θα χρειάζονται στοιχεία για τους πελάτες , τους ανταγωνιστές , τους προμηθευτές , τα οικονομικά αποτελέσματα κ λ π .Φυσικά πρέπει να μην δίνουν μια ωραιοποιημένη, αλλά σαφή εικόνα σχετικά με την απόδοση που πρέπει να συνδυαστεί με ειλικρινείς συζητήσεις . Όλα αυτά θα ξεριζώσουν την αυταρέσκεια .

  1. Σε ένα  κόσμο που κινείται αργά , αρκεί ένας καλός  καπετάνιος στο τιμόνι . Σε ένα κόσμο που κινείται ταχύτατα  αυτό που χρειάζεται στην κορυφή είναι ένα πνεύμα συνεργασίας . Τα πρόσωπα ακόμα και με μεγάλο ταλέντο δεν θα έχουν τον απαραίτητο χρόνο ή πείρα να απορροφήσουν την ταχύτατα μεταβαλλόμενη πληροφόρηση σε σχέση με τον ανταγωνισμό , τον πελάτη , την τεχνολογία κ λ π , ούτε να μεταδώσουν τις πληροφορίες σε μεγάλους αριθμούς εργαζομένων , ούτε να εξασφαλίσουν εύκολα την συναίνεση και την δέσμευση. Χρειαζόμαστε έναν πυρήνα , μια ομάδα , χωρίς εγωιστές –φίδια ανεξάρτητα από την όποια ευφυΐα , μόρφωση και  εργατικότητα διαθέτουν . Τέτοια άτομα εμποδίζουν την συνεργασία και,  ενώ σήμερα απλά δημιουργούν προβλήματα , στο μέλλον οι ενέργειες τους θα είναι καταστροφικές .


  1. Τα χρόνια που πέρασαν , οι επιχειρήσεις εστίασαν τις προσπάθειές τους στη δημιουργία στελεχών μέσα από ειδικά σχολειά με έμφαση στις διοικητικές ικανότητες .Πώς να καταστρώνουν προϋπολογισμούς  , να κάνουν επιχειρηματικά σχέδια, να οργανώνουν , να στελεχώνουν ….Μόλις πρόσφατα άρχισαν να σκέφτονται περισσότερο την δημιουργία  ηγετών , ατόμων δηλαδή που θα μπορούν να δημιουργήσουν και να μεταδώσουν οράματα και στρατηγικές .Η διοίκηση –από πάντα – ασχολείται  με το ισχύον καθεστώς , σε αντίθεση με την ηγεσία που ασχολείται με το μέλλον και την αλλαγή .Η ανάπτυξη ηγετικών ικανοτήτων είναι δυνατή  - όχι βέβαια μόνο με εκπαίδευση  - . Οι σύνθετες αυτές ικανότητες εμφανίζονται με τα χρόνια  μέσα στο χώρο εργασίας . Για το λόγο αυτό πρέπει ο τρόπος που εργαζόμαστε να ενισχύει αυτή την εξέλιξη και τότε όλοι μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε αυτές τις ικανότητες που διαθέτουμε . Σε οργανισμούς που υπάρχει υπερβολικός έλεγχος και  γραφειοκρατικό περιβάλλον συχνά καταστρέφονται οι ηγετικές ικανότητες .Αυτές οι επιχειρήσεις έχουν τη τάση να απωθούν τα άτομα που έχουν ηγετικές ικανότητες, να προσλαμβάνουν και να προωθούν γραφειοκράτες . Οι επιτυχημένοι οργανισμοί του 21ου αιώνα πρέπει να γίνουν φυτώρια ηγετών .Θα χρειαστούν όμως πολλές ώρες δοκιμασίας και λαθών , καθοδήγησης  και ενθάρρυνσης ώστε να αναπτύξουν  τις δυνατότητες τους .

  1. Χωρίς επαρκή εκχώρηση αρμοδιοτήτων , οι κρίσιμης σημασίας πληροφορίες ( κυρίως σχετικά με την ποιότητα )  παραμένουν αχρησιμοποίητες και οι εργαζόμενοι σε χειμερία  νάρκη . Χρειάζονται πιο οριζόντιες ιεραρχίες , λιγότερη γραφειοκρατία  και περισσότερη ανάληψη ρίσκου . Με την εκχώρηση τα στελέχη εστιάζουν την προσοχή τους στην άσκηση ηγεσίας και οι διοικητικές εργασίες που πρώτα έκαναν προχωράνε παρακάτω εμπλουτίζοντας το περιεχόμενο εργασίας τελικά  όλων .


  1. Ακόμα και σε ένα κόσμο που αλλάζει γρήγορα κάποιος πρέπει να κάνει το σύστημα να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες μας , γιατί αλλιώς αυτοί που βρίσκονται στην ηγεσία θα χάσουν την υποστήριξη των κοινωνικών ομάδων που τους στηρίζουν .Είναι πολύ καλό να στοχεύεις στο μέλλον , αλλά αν οι βραχυχρόνιες βελτιώσεις δεν δείχνουν ότι βρίσκεστε στη σωστή πορεία ,  σπάνια θα σας δοθεί η ευκαιρία να συνεχίσετε και να εφαρμόσετε το όραμα σας .Αν δηλαδή οι υπάλληλοι αναλάβουν – μέσα από την εκχώρηση - νέα καθήκοντα πρέπει να εκπαιδευτούν να τα εφαρμόζουν σωστά και να υποστηριχτούν από τα κατάλληλα συστήματα .

6.     Τέλος θα χρειαστεί μια ευέλικτη εταιρική φιλοσοφία που να μπορεί να διευκολύνει την προσαρμογή . Αυτή θα προέλθει αν αξιολογούν σωστά την απόδοση της ομάδας , αν υποστηρίζουν πραγματικά την ικανή ηγεσία  και διοίκηση , αν ενθαρρύνουν το πνεύμα συνεργασίας στη κορυφή και παρακάτω , αν απαιτούν λίγα επίπεδα ιεραρχίας , ελαχιστοποιούν την γραφειοκρατία και τις αλληλεξαρτήσεις των τμημάτων  .



Σύγκριση Οργανισμών του 20ου  και 21ου αιώνα


20ος αιώνας
21ος αιώνας
ΔΟΜΗ

ΔΟΜΗ
Γραφειοκρατική
Λιγότεροι κανόνες
Πολύ-επίπεδη
Λιγότερα ιεραρχικά επίπεδα
Οργανωμένη με βάση την προσδοκία  ότι  η ανώτερη διοίκηση θα διοικεί
Οργανωμένη με την προσδοκία ότι η διοίκηση θα ηγείται και οι κατώτεροι υπάλληλοι θα διοικούν
Χαρακτηρίζεται από πολιτικές και διαδικασίες που δημιουργούν πολλές εσωτερικές αλληλεξαρτήσεις
Χαρακτηρίζεται από πολιτικές και διαδικασίες που παράγουν την μικρότερη αναγκαία εσωτερική αλληλεξάρτηση και αυτή μόνο για την εξυπηρέτηση των πελατών
ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ

ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ
Εξαρτώνται από ελάχιστα συστήματα πληροφόρησης για την απόδοση
Εξαρτώνται από πολλά συστήματα πληροφόρησης για την απόδοση που παρέχουν δεδομένα ειδικά για τους πελάτες
Διανέμουν δεδομένα για την απόδοση μόνο σε ανώτερα στελέχη
Διανέμουν ευρέως τα στοιχεία που αφορούν την απόδοση
Παρέχουν εκπαίδευση στη διοίκηση και υποστηρικτικά συστήματα μόνο σε ανώτερα στελέχη
Παρέχουν εκπαίδευση πάνω στη διοίκηση και συστήματα υποστήριξης σε πολλούς ανθρώπους
ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ
Εσωστρεφής
Εξωστρεφής
Συγκεντρωτική
Υπέρ της εκχώρησης αρμοδιοτήτων
Αργή στη λήψη αποφάσεων
Με ταχύτητα στη λήψη αποφάσεων
Με ¨πολιτικές ¨
Ανοιχτή και ειλικρινής
Αντίθετη στην ανάληψη ρίσκου
Περισσότερο τολμηρή στην ανάληψη ρίσκου



( από το βιβλίο του J.KOTTER: ΗΓΕΤΗΣ ΣΤΙΣ ΑΛΛΑΓΕΣ  )